Agroturystyka – Lubań

Lubań jest miastem powiatowym leżącym w narożniku Dolnego Śląska i mającym w bardzo bliskim sąsiedztwie (20 km) granicę niemiecką i czeską. To miasto, którego historia sięga tysiąca lat wstecz, kiedy to powstał na tych terenach cesarski gród warowny będący elementem polityki chrystianizacji pogańskich wtedy ludów słowiańskich. Pozostałości po tym grodzie są dziś możliwe do odnalezienia w postaci fragmentów murów przy lubańskiej obwodnicy. Po dwustu latach miejscowość otrzymała prawa miejskie i zaczęła się szybko rozwijać – sprzyjał temu fakt położenia na pradawnym trakcie handlowym z zachodu na wschód – do Kijowa. Rozwój Lubania można podzielić na kilka etapów i wskazać najważniejsze atrakcje turystyczne z każdego z nich.

Z wieku XIII i XIV pochodzą dobrze zachowane mury miejskie wraz z licznymi bastejami i Basztą Bracką a także pozostałości po średniowiecznym kościele św. Trójcy (tzw. Wieża Trynitarska) oraz Wieża Kramarska – wieża dawnego ratusza miejskiego, z pewnością warte zobaczenia

„Złoty wiek” Lubania to wiek XV i XVI i przynależność do Związku Sześciu Miast Łużyckich, co wiązało się z takimi przywilejami jak status miasta cesarskiego i posiadanie licznych ulg celnych i podatkowych. Każdy mieszczanin miał prawo wyszynku własnego piwa i sprzedaży w przydomowym kramie. Lubańskim piwem zachwycał się podobno sam Marcin Luter. Bogactwo ludności miało wyraz w architekturze – powstał olbrzymi spichlerz zwany Domem Solnym oraz nowy ratusz. Tę perłę świeckiego renesansu zalicza się do najpiękniejszych na Dolnym Śląsku. Ratusz wbudowano w pierzeję rynku a plac przed nim zabudowano kamieniczkami handlarzy otaczającymi Wieżę Kramarską – tak powstał blok śródrynkowy (rozwiązanie rzadko spotykane), który jest do dziś sercem miasta. Po drugiej stronie ratusza znajduje się placyk z fontanną, na którym mieszkańcy wypoczywają i szukają ochłody. Z okresu „prosperity” pochodzi też jedyny ocalały ewangelicki kościół w Lubaniu – Kościół Panien.

Kolejne stulecia to kolejne zmiany widoczne do dzisiaj – w XVII wieku zbudowano największą kamienicę miasta należącą do bogatych kupców – „Dom pod okrętem” w stylu chłodnego baroku a także budynek gimnazjum (obecnie część wydziałów Urzędu Miasta). Wiek XVIII nie był dla Lubania szczęśliwy – wielki pożar w 1750 roku strawił większość zabudowy miasta. Jednak mieszkańcy szybko podnieśli się po tej katastrofie i już w następnym stuleciu powstawały takie budynki jak nowy, neogotycki kościół św. Trójcy a także nowa zabudowa wypalonych kwartałów. Część z tych kamienic stoi w prawie niezmienionej formie do dzisiaj.

Z XIX i początków XX wieku pochodzi całe śródmieście Lubania powstałe po zatraceniu przez miasto charakteru obronnego i rozebraniu części murów. Zbudowano liczne kamienice czynszowe i pałace, zagospodarowano również bardzo malowniczą Kamienną Górę – powstały całe ulice zabudowane secesyjnymi kamienicami oraz wczesnomodernistyczne osiedle. Sama Kamienna Góra to dawno wygasły stożek wulkaniczny, który kryje na swoich stokach przepiękne słupy bazaltowe o wysokości ponad dwudziestu metrów oraz niewielkie jezioro w jednym z zagłębień. Szczyt góry jest zagospodarowany w formie parku angielskiego – „dzikie” ścieżki wiją się pośród starych drzew – wiele z nich jest pomnikami przyrody. Został tu również ulokowany amfiteatr na kilka tysięcy osób. Bez wątpienia spacer po Kamiennej Górze to jedna z największych atrakcji, jakie oferuje Lubań, dająca wiele godzin przyjemności.

Kiedy już zmęczymy się zwiedzaniem, do dyspozycji mamy kilka restauracji i pizerii a na miłośników zabawy do białego rana czekają kluby i puby. Do Lubania łatwo jest dojechać, ponieważ leży 11 kilometrów od autostrady A4. Może być dobrą „bazą wypadową” dla osób podróżujących w Góry Izerskie lub Karkonosze – warto się w nim zatrzymać i zobaczyć, ile ma do zaoferowania.

Autor: T. Sąsiada, kontakt z autorem: tomasz_sasiada@wp.pl

Galeria zdjęć związanych z miastem